Het briesje wakkert aan. Matuta en Benamar leggen erg mooie individuele cijfers voor dit weekend, al is ook veelzeggend de puike collectieve prestatie van Diegem. Die legde de basis van de verrassend ruime overwinning.
Het lijkt dan misschien wat te rommelen in het Menense huishouden, hun zesde positie in de stand voor deze wedstrijd oogde toch niet mis. Menen startte de partij dus met de gezonde overtuiging tegen een staartploeg. Snel scoren en zo de weerstand breken. Zij kregen ook de eerste kansjes. Habbas verwerkte een voorzet naast het doel en Mahau dook op voor Michiels maar zag zijn schot helemaal afzwaaien, de moeilijke weersomstandigheden en het half harde veld speelden hun rol.
Diegem speelde in de aanvang te veel op veilig met een paar centrale hoge ballen die Vervaeke vanuit zijn zetel verwerkte. Toen de thuisploeg echt ging voetballen nam het de wedstrijd over. Matuta stuurde Benamar diep en die werkte hard en precies af, de harde ondergrond als partner omarmend. Menen reageerde met enkele hoekschoppen, maar het was Diegem dat de score wist te verdubbelen, net voor de rust. Matuta bediende de erg bedrijvige Charlier die knap afwerkte.
Menen gaf zich nog niet gewonnen, verhoogde de intensiteit en verspeelde wat krediet door enkele agressieve uitschuivers. Een goed leidende ref hield gelukkig het hoofd koel en Diegem nam zelf de laatste twijfel weg. Opnieuw Matuta bereikte nu Egerickx en die haalde heerlijk uit. Menen had het begrepen. Toen Matuta nog eens maatje Benamar aanspeelde stond de 4-0 op het scorebord te blinken. Een paar minuten later kapte Benamar zich vrij maar werd gehaakt door Derieuw. Kapitein Jacobs gunde Benamar de strafschop en die maakte zijn hattrick rond.
Het tij lijkt nu wel degelijk gekeerd. Diegem vangt het aanwakkerende briesje in de zeilen en krijgt een paar voorliggers in het vizier.
De weg is natuurlijk nog erg lang. Maar de voorbeeldige teamgeest en de opgestroopte mouwen doen hun werk. De zesjes zijn achtjes geworden, met hier en daar een paar negens, coach Van Nerom strooit wel eens met cijfers. Nog ééntje erbij van ons: 8 op 12.
Het is de laatste tijd het waard om 150km af te leggen om dit KDS te zien spelen.
Voluit en niet bang van de tegenstander.
Hoedje af en er in geloven
Groetjes uit Oostduinkerke
Rik